Piëdestal.

Ze komen in soorten. Gaan hun meest uiteenlopende gangetjes. 

Staan (wiebelend, gedeisd of meedeinend op de hartenklop)

Liggen (graag in een omhelzing met hun vennoot)

Dragen (massa's, intellect, flinterlijfjes, nitwits, besognes)

Verslijten (vaak als eerste, ze zeuren ook het vaakst)

Verlangen (steunzolen, rust, pedicure, een lakje)

Springen (al eens een gat in de lucht),

bij voorkeur verpakt in comfort en/of esthetiek

naar gelang gelegenheid of seizoen.

Hou ze dus in de gaten. 

Schep een band, heb ze lief. 

Leven doe je hopelijk nog lang, 

gelukkig en hoe dan ook voor altijd

in samenspraak met die twee sokkels.

Die… hoe noem je ze?

Oh, voeten.

WebRep

currentVote

noRating

noWeight

Crème de la crème.

De inhoud ruikt naar citroenen en is uiterst biologisch verantwoord. Duur is het goedje ook (zo'n zesenzestig eurocent per milliliter), maar de premisse dat je huid dag in dag uit gespaard blijft van chemische rommel is een zalving voor die besteding. En bovendien: het werkt. Al moet ik toegeven dat de tube bijna een jaar heeft staan verkommeren in haar doosje. Vanwege m'n vooringenomenheid dat bioprut te soft is. In mijn klaaglied om de ideale dagcrème ging het over huiddekkend materiaal dat tegelijk zweet-, puisten- en zonnewerend is. Voorlopig is de Melissecrème van Dr. Hauschka de rijzende ster aan het badkamerfirmament. 'De harmoniserende zalf', rapporteert de bijsluiter, 'is de ideale dagverzorging voor de gevoelige, gemengde huid. Tapiocazetmeel zorgt voor een egale, matte teint. De heilzame plantenextracten melisse, madeliefje, wondklaver, toverhazelaar en wortel kalmeren de onrustige huid en brengen haar in balans.' Het leest een beetje als de receptuur van een kruidenheks, maar die kol fabriceert dan wel topkwaliteit. Mijn huid blijft al zo'n half jaar fris en kalm en voelt op spirituele en gewetensvolle wijze gezond aan. 

Een nadeel? Da's het gebrek aan SPF. Maar met de huidige herfstige sfeer heb ik nog geen nood aan zonnebrandgerei. En dan ga ik nu enkele naar citrus geurende zweetdruppels op de dansvloer lozen. 

Fijn weekend, liefste lezer! 

The secret gardener.

Gek is dat. Geen affiniteit hebben met potgrond, voorjaarsbloeiers of fotosynthese maar in de vrije tijd het liefst in openbare plantsoenen vertoeven. De eigen plantencollectie negligeren terwijl de rechterhand in coma wordt gepind voor een virtueel bord vol groen. De kriebels krijgen van de alomtegenwoordige tuintips op teevee maar in extase raken van andermans keurig bijgehouden hof. Op elke vreemde plek de botanische tuin binnenwippen. Zonder morren rijtje schuiven voor een blik op de koninklijke serres. De dichtstbijzijnde plantenwinkel bezoeken om er tussen cactussen met prijsstickers rond te waren op zondag. Thuiskomen met een telefoon en fotorolletjes vol gewassen achter glas. En wars van het gebrek aan groene vingers nog steeds mijmeren over een welig tierende serre. Hij zal vast ooit nog eens het daglicht zien, die innerlijke hovenier van me. Tot die dag blijf ik verwoed verstrooiing zoeken in planttrekkerij en tuintoerisme. Nogal wiedes. 

Groendienst - Pinterest

Hortus Botanicus - Amsterdam

Nationale Plantentuin van België - Meise

Koninklijke Serres - Laken 

Bomberna Garden Center 

Jardim Botanico Tropical - Belém, Lissabon

Sintra - Lissabon