Yes to a dress II.

'She owned only one outfit that she genuinely liked, and that was the one she should wear. [...] As she pulled it on she approved of the firm caress of the bias-cut through the silk of her petticoat, and she felt sleekly impregnable, slippery and secure; it was a mermaid who rose to meet her in her own full-length mirror.'

Ian McEwan, Atonement 

   


    

Los van het prettig dromerige sfeertje waarin het eerste deel baadt is het boek stukken beter dan de film. Mocht u toch een gegronde reden zoeken om Joe Wright's gelijknamige interpretatie van McEwan's hersenspinsels zonder scrupules te bekijken, laat het dan De Jurk zijn. In mijn Encyclopedie van Mens & Dier staat er in het hoofdstuk 'Filmgeschiedenis' een groen silhouet in het rijtje beroemde kostuums. Het is de zijden, emeraldkleurige lap die ene Jacqueline Durran op maat van het frêle lijfje van Keira Knightley ontwierp. Met haar gekende monkelmondje geeft Knightley gestalte aan Cecilia Tallis, de stakker van dienst. Wie haar op die zomerse dag in 1935 een portie misérie van het onherroepelijke soort berokkent en waarom, moet u zelf ooit maar eens zien te ontdekken. Wie dat al deed knikt nu enthousiast herkennend. Wie niet goed overweg kan met onwetendheid: Wikipedia is een uitstekende pretbederver. 

De jurk die Cecilia na veel wikken en wegen aantrekt blijkt meer symboliek omtrent de dramatische afloop te bevatten dan ze zelf wellicht vermoedt. De kleur, niet toevallig die van de katalysator van het kwaad, wappert onheilspellend bij elke stap die ze met haar gouden muiltjes zet. De snit is bedrieglijk frivool, de ruginsnijding verleidelijk diep en de bandjes zijn gevaarlijk dun en flexibel. Iemand zal zich later in het verhaal niet zo goed kunnen bedwingen, dat zie je zo. Het groene geval betovert, beneemt de adem en beklijft als was het een iconisch personage an sich. Voelde ik me in de kleur niet als een in de moderne beschaving geplaatste bosnimf, dan was ik naarstig op zoek geweest naar een vergelijkbaar exemplaar. Desalniettemin blijf ik in blijde verwachting van een verkleedfeestje rond het thema filmpersonages. Altijd al eens wat drama op een dansvloer willen veroorzaken. 

Lees ook: Yes to a dress I.