Spitzenqualität seit 1774.

Miranda Kerr by Alasdhair Mclellan - Vogue UK September 2013

Soms verlang ik terug naar de tijd dat Birkenstocks nog grappig waren. En verplicht, want wij moesten ze dragen. In huis, godzijdank. Dat kon namelijk nog net. Om de twee jaar een nieuw paar, met familiekorting. Dan werden onze voeten vakkundig opgemeten. En nog waren ze keer op keer weer te groot, te breed, te lomp. Wat lachten we elkaar uit, terwijl we ongemakkelijk heen en weer schoven in die gigantische kuipen van kurk. Met minimum twee bandjes. Ook dat was noodzakelijk. Het Madridmodel kreeg ik niet. Iets met te weinig steun. Of misschien waren ze gewoon te hip, kon ook. Hoe orthopedischer, hoe pedagogischer verantwoord. Dat was het devies. Als er bezoek kwam, gooiden we ze snelsnel achterin de schoenkast en verbeten we de koude vloer terwijl we hem schoonmaakten met onze sokken. Onder een misprijzende blik. En een vragende. 'Hebben jullie dan geen pantoffels?' 'Neuneu.' Toen we naar beneden keken zagen we Jezus, dachten we aan dingen als Fairtrade en dreadlocks en bio en allerlei seutigheid. Dat paste niet bij ons imago, vonden we. Dus speelden we jarenlang een verdoken act. Droegen we ze met zowel tegenzin als leedvermaak. Als drie lotgenoten-met-zelfspot. We friemelden de randjes stiekem krom met onze tenen, leunden pontificaal op de zijkant en gingen herhaaldelijk op onze tippen staan als binnenhuisballerina's. Verdomden die moeizaam slijtende Duitse kwaliteit. En keken reikhalzend uit naar de dag dat de obsessie over zou waaien. 

Maar nu zijn ineens menens want in de mode. Spot je ze werkelijk overal. De harige misbaksels van Céline begreep ik als een flauwe grap van Phoebe. Maar als zelfs ruimteschoenen met velcro geadopteerd worden door het web en straatbeeld, had ik beter moeten weten. Met lede ogen en een door weemoed gekleurd genoegen zie ik de trend aan. In de hoop dat ze snel overwaait en we weer normaal kunnen doen. Want stoer zijn met Birkies, daar slaagt alleen deze rakker in. Als je me dus ooit met Madridslippertjes aan ziet lopen, ben ik wellicht domweg uit mijn pantoffels vergeten glijden. Lachen mag.