Zomer in Parijs. Zo broeierig heet dat mijn gat continu aan mijn rokske plakte en ik met mijn ramen wagenwijd open (en dus met een straatconcert) slapen moest, maar o zo prachtig mooi. Ik had er last van een blaasontsteking en deed er noodgedwongen de steekproeven 'Franse toiletten' en 'Versgeperst vruchtensap op terrassen', ontdekte er hoe de space-vélo's van Vélib werkten (en negeerde van pure vreugde een verbodsbord waardoor ik prompt boete kreeg (maar policiers blijken slechts doetjes na wat stuntelige verontschuldigingen en een lief lachje)), dat de stad per fiets bijgevolg veel overzichtelijker is én dat verdwalen zo minder erg is dan het lijkt. Verder ondervond ik ook dat:
1/ Deyrolle (Rue du Bac 46) echt een fantastische winkel is, een minimuseum vol taxidermie en andere curiositeiten, waar je geen foto's maken mag (maar ik deed het stiekem toch) en waar je met een beetje geluk kunt zien hoe dooie insecten nu precies worden opgeprikt.
2/ Place des Vosges het mooiste plein/parkje van de stad is, maar dat alle reisgidsen dat per se hebben moeten vermelden. Het verrukkelijke vruchtengebak van Manon maakt de volkstoeloop draaglijker.
3/ Jardin du Luxembourg een minstens even goeie vervanger is, met het zicht op ploeterbaden, tennispleinen, schakende en kaartende oudjes en palmbomen vanuit de typische groene ligstoel.
4/ ik het minder erg vind om nagefloten te worden door Parijse bouwvakkers, en dan vooral diegene die de moeite doen mij te achtervolgen met hun busje en die aan het stoplicht hun ruit opendraaien om mijn jambes magnifiques op beleefde wijze te bejubelen. Oh, en dat ene kleine jongetje, nu al op (oudere) vrouwenjacht ('Madame, vous êtes charmante!') deed mij blozen van plezier. Goed opgevoed, die Fransozen.
5/ mijn favoriete winkel mij, ondanks de naam (Au Petit Bonheur de la Chance - Rue Saint-Paul 13), geen voorspoed bracht want altijd gesloten is, maar dankzij het windowshoppen nog steeds mijn favoriete winkel blijft.
6/ de Zara (of toch een van de honderd) daar veel leuker is, aangezien ik er al vanop straat de schoenen van mijn boodschappenlijstje vond.
7/ dit ook voor de plaatselijke COS geldt. Mohair! Angorawol! Van de lijst, jawel.
8/ het niet erg is om te staan grienen onder de Notre Dame wegens een vreugdebrengende sms, aangezien omstaanders dat doodgewoon wijten aan religieuze of architecturale ontroering.
9/ je die gelukzalige snottersessie op gepaste wijze kunt afsluiten met drie dikke bollen crème van Berthillon en een nog beter zicht op diezelfde Dame vanop de brug aan Ile St. Louis (met de stem van een repeterende operazangeres uit een der omringende ramen).
10/ de vier botanische serres in Jardin des Plantes des zomers amper uit te houden zijn van de hitte, maar wel goed om zien.
11/ je toch minstens een keer in je leven alles van de ontbijtkaart moet bestellen in Le Pain Quotidien omdat het decadente gevoel van die daad minstens zo goed smaakt als de croissants & co. in kwestie.
12/ La ville de l'amour een toeristische leugen is. Ook als lid van de Gebrokenhartenclub is Parijs een geweldige plek om te zijn, te liggen, te lopen, desnoods rond te huppelen. Dat ik nog zoveel meer heb gezien en geleerd, maar ook dat sommige dingen goedbewaarde geheimpjes zouden moeten blijven. En dat er nog zoveel meer te ontdekken valt. Want in welk seizoen dan ook: Paris, je t'aime!